Y Jacob hizo un voto, diciendo: Si Dios está conmigo, y me guarda en el camino por el que voy, y me da pan para comer y ropa para vestir,

Ver. 20. Y Jacob hizo un voto. ] El primer voto santo del que leemos: de donde también se llama a Jacob el padre de los votos; que, a partir de este texto, puede describirse así. Un voto no es más que una promesa religiosa hecha a Dios en oración y basada en la promesa de Dios; por el cual nos atamos, a modo de agradecimiento, a hacer algo que es lícito y está dentro de nuestro poder; con la condición de obtener algún favor adicional de manos de Dios.

Así, Jacob sólo hace votos a Dios: él es el único objeto de temor, por lo tanto, también de votos. Salmo 76:11 juntos, Salmo 76:11 . A continuación, reza cuando hace votos. Eυχη ετ προσευχη: un voto y una oración tienen una afinidad cercana y necesaria. Ver Sal 61: 8 Jueces 11:30,31 .

Ese fue un voto blasfemo del Papa Julio, que dijo, tendría su voluntad, al despito di Dio . a Y no muy diferente de Solimán el gran turco, en un discurso a sus soldados: Ayúdame, gran Mahoma, prometo, a pesar de Cristo y Juan, en poco tiempo colocar mis insignias con la Luna, en medio del mercado en Rodas. b Jacob, como lo hizo solo por el temor de su padre Isaac, así presentó su voto en una oración santa, no en una execración infernal.

Añado, que es una promesa basada en la promesa de Dios; también lo fue el de Jacob aquí, en todos los puntos, como se verá si se compara con Génesis 28:15 . A continuación, digo, que por este voto nos comprometemos, etc. No como lanzarnos una nueva trampa con ello; sino más bien una nueva provocación al pago de una vieja deuda.

Porque, ¿qué puede prometer Jacob a Dios que no le deba de antemano, sin tal obligación? Esto lo hace también a modo de agradecimiento; como también lo hace David en Salmo 116:8,9 , y en otros lugares. Y lo que él hace es lícito y posible: no como el de ellos, que juró la muerte de Pablo, Hch 23:14 o como el de Juliano el apóstata, que, yendo contra los persas, hizo este voto; que si aceleraba bien, ofrecería la sangre de los cristianos.

O como ese condestable de Francia, que hizo un pacto con Dios, que si tenía la victoria en San Quintín, atacaría Ginebra. c Estos hombres pensaron que habían hecho un gran trato con Dios; pero ¿no se encendió contra ellos el ardor de su ira? De modo que los irlandeses de Gerald Earl de Desmond estaban justamente consumidos por el hambre y la espada, que habían jurado bárbaramente renunciar a Dios antes de que lo abandonaran.

d Por último, todo esto que hace Jacob, es con la condición de algún favor adicional: "Si Dios está conmigo, y me preserva y provee para mí", etc. Todo de lo que no duda, como si tuviera una promesa; pero, sin embargo, ayuda a promover su fe mediante este santo voto; entonces Dios tendrá lo sumo, tanto en el culto interior como en el exterior, porque Dios será su Dios; y le edificará una casa y le pagará los diezmos, etc.

Y me darás de comer pan. ] "Teniendo comida y vestido", dice el apóstol, "contentos con ello". La naturaleza se contenta con poco; e gracia con menos. Insaniae damnandi sunt, qui tam multa, tam ansie congerunt, quum sit tam paucis opus , dice Ludovicus Vives. Oλιγοδεης ο σπουδαιος, dice Clem. Alex. Cibus et potus sunt divitiae Christianorum , dice Jerónimo.

El pan y el agua, con el evangelio, son buen ánimo, dice Greenham. Cui cum paupertate bene convenit, pauper non est . f Se pide a los discípulos que oren por pan, no galletas: comían, en sábado, con grano untado en sus manos, con pescado asado, etc. Lutero hizo muchas comidas con arenques; g Junius, de un huevo. Uno le dijo a un filósofo: Si te conformas con complacer a Dionisio, no necesitas alimentarte de hierbas verdes. Él respondió: Y si te contentas con alimentarte de hierbas verdes, no necesitas complacer a Dionisio.

un acto. y lun.

b Turk. Hist.

c Act. y lunes de 1914.

d Camd. Elisab. , fol. 258. AD 1583.

e Vir bonis paucis indiget .

f Séneca.

g Melch. Adán.

Continúa después de la publicidad
Continúa después de la publicidad